🎙️ صدای خاموش حقیقت
در سرزمینی که واژه‌ها قبل از تولد محکوم به خاموشی اند ، گفتن حقیقت نه یک فضیلت ، که یک خطر است . آن جا که اندیشه ها در محبس واهمه زندانی‌اند ، و قلم ها پیش از نوشتن ، لرزیدن می آموزند .
می گویند "حرف حق تلخه " ؛ اما این تلخی ، در دلش شیرینی آزادی نهفته است — شیرینی ای که اگر چه گاه از کام فرو می افتد ، اما از خاطر هرگز نمی رود .
شاید در لحظه هایی ، سکوت چاره باشد ، اما سکوت هم نوعی فریاد است ؛ فریادی بی صدا که در جان زمان پیچیده و روزی خواهد خروشید . حقیقت ، هرچقدر هم که پنهان شود ، نهایتاً راه خود را خواهد یافت — از لا به لای جمله های ممنوع ، از نگاه هایی که با زبان بی زبان سخن می گویند ، از هنر ، از خاطره ، از درد
در جهانی که تجربه ها مشترک اند ، همدلی قدرتمند ترین پناه ماست . شاید نتوان همه چیز را گفت ، اما می توان نشانه گذاشت — برای آن ها که می فهمند ، برای آن هایی که هنوز باور دارند که تاریکی ماندنی نیست