در سیرت اردشیر بابکان روایت است که حکیمی عرب را پرسید: روزانه چه مقدار طعام باید خورد ؟ گفت : اندک ، به اندازه ی صد درم سنگ . پرسید : این اندک چه توان بخشد ؟ گفت: همین بس که تو را بر پای دارد ، و افزون بر آن ، تو بارکش آنی . خوردن وسیله ی زیستن و ذکر است ، نه آن که زیستن بهانه ای برای خوردن باشد ![]()