"رفع کوتی" یک اصطلاح عامیانه است که به معنای "پر کردن جای خالی چیزی با چیزی کوچکتر یا نامناسب" است . این اصطلاح زمانی به کار می رود که فردی برای پر کردن یک خلاء یا به منظور ابراز وجود ، چیزی را بیان می کند ، اما آن چیز از نظر کیفیت یا اندازه با آنچه باید باشد ، فاصله دارد . به عبارت دیگر ، به جای اینکه یک کار یا پاسخ کامل و مناسب ارائه شود ، از یک پاسخ یا جایگزین کوچک ، ناکافی یا نامناسب استفاده می شود
به طور خلاصه ، " رفع کوتی به معنای "پر کردن جای خالی با چیزی نامتناسب" است 
ازون دسته مدیرایی نباشید که تا اتفاقی افتاد و همه سازمان رفت رو هوا ... شروع کنید به سر زدن و بازرسی کرد ... 
دنیا همیشه به کامتون نیست و حوادث هم خبر نمیدن !!! مدیری نباش که بخوای دیده بشی ... مدیری باش که با اوج گرفتن دیده بشی !!!
و من الله توفیق ...
با الهام از آن جمله معروف، می‌توان گفت:
🔐 « هک شدن هم‌زمان دو بانک پاسارگاد و سپه ، اگر حقیقت داشته باشد 
، یا نشان از غفلت است یا از نداشتن ایمان به درس عبرت ؛ چرا که مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود . »
این جمله می تونه هم بار انتقادی داشته باشه ، هم یادآوری کنه که در امنیت سایبری ، تجربه تلخ باید منجر به مقاومت بیشتر بشه ، نه تکرار آسیب‌پذیری
می‌دونی دیسیپلین چیه؟
وقتیه که خسته ای و میخوای ساعتتو خاموش کنی و بگیری بخوابی ؛ اما بلند می شی و هر کاری که لازمه رو انجام میدی بعد میخوابی
دیسیپلین وقتیه که تو کاری رو که براش حس و حال نداری و توان انجامشو نداری ، ولی باید انجام بدی رو هر طور شده انجام میدی
پس بعداً می تونی هر چیزی رو از زندگی می خوای به دست بیاری .
دیسیپلین بزرگ ترین راز برای رسیدن به هدفه . دنبال انگیزه نباش ،
دیسیپلین داشته باش
در کشور های در حال توسعه مثل ایران ، بازار کار پر چالش اما پر امکان هم هست — و انتخاب هوشمندانه‌ی مهارت می تونه سرنوشت حرفه‌ای آدم رو عوض کنه . این جا چند مهارت هست که در ایران امروز واقعاً کارآمدند و می تونن زمینه ساز اشتغال ، درآمد یا حتی مهاجرت بشن :
🚀 مهارت‌های دیجیتال و فنی
در دنیای آنلاین ، مرزها کمتر محسوس اند :
📈 مهارت‌های تجاری و تحلیلی
برای رشد کسب و کارها و فهم بازار :
🎨 مهارت‌های خلاقانه و فرهنگی
مهارت هایی که هم به فرهنگ وصل اند و هم به درآمد :
🛠️ مهارت‌های فنی و کارگاهی
اگر مسیر عملی تر مد نظره :
🧠 مهارت‌های نرم و بین‌فردی
بدون این ها ، حتی فنی‌ترین آدم ها هم سخت پیشرفت می‌کنن:
🎙️ صدای خاموش حقیقت
در سرزمینی که واژه‌ها قبل از تولد محکوم به خاموشی اند ، گفتن حقیقت نه یک فضیلت ، که یک خطر است . آن جا که اندیشه ها در محبس واهمه زندانی‌اند ، و قلم ها پیش از نوشتن ، لرزیدن می آموزند .
می گویند "حرف حق تلخه " ؛ اما این تلخی ، در دلش شیرینی آزادی نهفته است — شیرینی ای که اگر چه گاه از کام فرو می افتد ، اما از خاطر هرگز نمی رود .
شاید در لحظه هایی ، سکوت چاره باشد ، اما سکوت هم نوعی فریاد است ؛ فریادی بی صدا که در جان زمان پیچیده و روزی خواهد خروشید . حقیقت ، هرچقدر هم که پنهان شود ، نهایتاً راه خود را خواهد یافت — از لا به لای جمله های ممنوع ، از نگاه هایی که با زبان بی زبان سخن می گویند ، از هنر ، از خاطره ، از درد
در جهانی که تجربه ها مشترک اند ، همدلی قدرتمند ترین پناه ماست . شاید نتوان همه چیز را گفت ، اما می توان نشانه گذاشت — برای آن ها که می فهمند ، برای آن هایی که هنوز باور دارند که تاریکی ماندنی نیست
سن ، مثل یک لنز جدید برای نگاه به دنیا عمل می کنه — اما نه به این معنی که همه چیز از قبل تعیین شده . تأثیرش بیشتر از جنس شکل دهی دیدگاه ها ، اولویت ها و حتی میزان ریسک پذیری در تصمیمات هست
Spot player هم داستانی برای خودش شده زده کل درایو سی رو پر کرده !!! خوب سازنده بگم چی ... !!! لااقل ی طوری برنامه رو بساز بشه رو درایو های پر حجم تر نصبش کرد ... این چی بود دیگه طراحی کردن !!!
دلتنگی برای عزیزان از دست رفته مثل موجیه که گاهی آرومه ، گاهی شدید می کوبه به ساحل قلب آدم ... و کاملاً طبیعی و انسانیه
برای سبک تر شدن این دلتنگی ، چند راه هست که ممکنه آرومت کنه :
احساساتت رو روی کاغذ بیار . نامه‌ای براش بنویس ، انگار زنده ست . بگو چقدر دلت براش تنگ شده ، چی دوست داشتی باهاش در میون بذاری ، چی ازش یاد گرفتی
گاهی یه آهنگ ، یه عطر ، یا حتی یه غذای ساده می تونه خاطرات رو زنده کنه . خودتو در آغوش اون لحظه ها بنداز ، بذار اشک بیاد ، بذار دلت سبک بشه
توی خلوت خودت ، باهاش حرف بزن . شاید کسی صداتو نشنوه ، ولی دلت می شنوه . این گفت و گوها هم التیامه ، هم نزدیک‌کننده
با کسی که اون فرد رو می شناخت یا دوست داشت صحبت کن . خاطرات مشترک می تونن همدیگه رو تسلی بدن و حس نبودش رو کمی پر رنگ تر کنن
این هم یه متن آرامش بخش و دل نوشته دربارهٔ دلتنگی برای عزیزان رفته که شاید مثل نسیمی روی دلت بشینه :
دل نوشته ای برای دلتنگی
شب ها که سکوت خانه بلندتر از هر صدایی می شه ، دلم پرسه زنان دنبال رد صدای تو می گرده . نبودنت مثل خالیِ قاب عکس روی دیواره ؛ نه می تونم پرش کنم ، نه فراموشش
خاطراتت مثل نور مهتابن روی خاطرم — آروم ، ولی پررنگ . گاهی لبخند می زنم به یاد لحظه های خنده‌دارمون ، گاهی اشکم سرازیر می شه بی‌خبر از گوشه‌ی چشمم
تو رفتی ، اما مهر تو جا مونده ؛ در صدای باد ، در چای عصرانه ، در کتابی که با هم می خوندیم ...
من هنوز باهات حرف می زنم ، حتی اگه فقط توی ذهنم باشه . هر شب ، یه "سلام" آروم ، یه " دلم برات تنگ شده " ، یه " کاش بودی " ...
اما در همین دلتنگی ، یه حقیقت شیرین هم هست : من هنوز دوستت دارم ، با تمام نبودنت .
درد دل آشناییه! 😅 وقتی سرپرست آدم نه تنها کمک نمی کنه بلکه همه چیزو سخت تر می کنه ، آدم می خواد یه دفترچه یادداشت برداره و همه چی رو بنویسه ، متنی همدلانه و هم کمی طعنه آمیز و تلنگر‌زننده :
